ιηδών

ἰηδών, -όνος, ἡ (Α)

χαρά («ἰηδόνες

εὐφροσύναι, ἐπιθυμίαι, χαραί», Ησύχ.)·

[ΕΤΥΜΟΛ. < ἰη- τού ρ. -ιαίνω «μαλακώνω με θερμότητα» (πρβλ. αόρ. ιων. ἴηνα) + κατάλ. -δών κατά το αλγη-δών].